Ä°mam-ı azam Ebu Hanife hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” tek düÅŸüncesi, Allahü teâlânın rızasını almaktı.

Yoktu bundan baÅŸka bir gayesi.

Hak ve doÄŸru ne ise, onu söylerdi.
Çekinmezdi hiçbir ÅŸeyden.

Fetvalarına, herhangi siyasi bir düÅŸünce, güç ve baskı girmemiÅŸtir.

Åžahsi dostluk, düÅŸmanlık.
Veya nefsani arzular.
Ve dünyalık bir menfaat karışmamıştır asla.

DoÄŸruyu, Allah için söyler, zerre kadar taviz vermezdi bundan.
Heybet ve vakar sahibiydi.
Tatlı dil ve güler yüzle temayüz etmiÅŸti.

Muarızlarına bile sükunetle davranır, onları ikna yoluna gidip, münakaÅŸa yapmazdı.

Kuvvetli ÅŸahsiyeti,
Keskin zekası,
Aklı, ilmi, heybeti ve güzel ahlakıyla, insanların içine nüfuz eder, kalbleri cezbederdi.

Müminlere baba oldu

Ä°mam-ı azam hazretleri “rahmetullahi aleyh”, dini meseleleri misaller göstererek ve izah ederek öyle anlatırdı ki, muarızları bile ikna oludu.

Bütün Müslümanları, iman ve itikadda birleÅŸtirip, baba oldu onlara.

Dini bozmak isteyenleri,
Bozgunculuk çıkaranları sezip, fırsat ve eman vermedi onlara.
Doğruyu, onlara da anlatıp, İtikadda, birliği sağladı.

KomÅŸusu aç iken…

Bir gün sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, Ä°slam’da, Ben yoktur, buyurdu.

- Ya ne vardır efendim? dediler.
- Önce Sen vardır.

- Sonra efendim
- Sonra yine Sen

Ve izah etti:
- Yani kendimizi deÄŸil, hep karşımızdakini düÅŸüneceÄŸiz. Sevgili Peygamberimiz “aleyhisselam”; “KomÅŸusu aç iken tok yatan, bizden deÄŸildir” buyuruyor.