Ali bin Heyti hazretleri “rahmetullahi aleyh” bir gün bir yere gidiyordu.
Bir müddet sonra yorulup oturdu bir hurma ağacının altında.

Yorulmuş ve acıkmıştı.
Yiyecek bir şey de yoktu yanında.

Üstelik hurma mevsimi de değildi.
Ama oraya oturur oturmaz canlandı o hurma ağacı.

Yeşillenip meyveyle doldu dalları.
Taze hurmalarla doldu ağaç.

Bu hali kendisi de görüp, çok mahcup oldu Allahü teâlâdan.
Utancından yüzü kızardı.

Yemek için kalkıyordu ki, lüzum kalmadı kalkmasına.
Dallardan biri eğildi.

O da oturduğu yerden kolayca alıp yedi o taze hurmalardan.
Ve devam etti yoluna.

Halis mümin nasıldır?

Bir gün bu zata;
- Halis mümin nasıl olur efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Halis mümin, kimseyi fena bilmez. Ve kimsenin ardından konuşup da gıybet etmez, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Halis mümin odur ki, elinden ve dilinden hiç kimse zarar görmez onun.

Şöyle devam etti:
- İnsanlar rahatlıkla yanına giderler. Çünkü ondan bir zarar gelmeyeceğini iyi bilirler.

Kime rahat gidiliyorsa

Ve özetledi:
- Yani kimin yanına rahat gidiliyorsa, o, Allah indinde iyi insandır. Kime de rahat gidilmiyorsa, bu da onun kötü insan olduğunun alametidir.

Bir gün de tövbe etmekten sordular.
- Ey insanlar, tövbeyi bir an bile geciktirmeyin ki, tövbe etmeden önce ölebilirsiniz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Tövbeyi sonraya bırakanlar, muhakkak pişman olur. Zira ecel, çok vakit ani gelip yakalar.