Ebül Hüseyin Nuri hazretleri rahime-hullahü teâlâ BaÄŸdatta yaşıyordu.
Ä°sfehanda bir genç de iÅŸitti bu zatı.
Hallerini öÄŸrenip, bin canla âşık oldu.

Ve koştu babasına:
- Ben Bağdata gideceğim babacığım.
- Bu da nereden çıktı oÄŸlum?

- Orada bir Evliya zat varmış. Onu göreceÄŸim.
- Hayır gidemezsin!

- Ne olur babacığım.
- Hayır dedim.

Adam, Ä°sfehanın en zenginiydi. Metodu deÄŸiÅŸtirip, dünyalık serdi önüne.
- Gitmezsen, sana bir köÅŸk alırım.
- Ä°stemem.

- Ä°çini eÅŸya ile donatırım.
- Mühim deÄŸil.

- Hizmetçilerin olsun.
- Hiçbiri gözümde yok.

Adam çaresizdi.
- Pekâlâ, nereye istersen git! dedi.

Genç, sevinçle çıktı yola.
Ä°çindeki aÅŸk ile dere tepe koÅŸuyordu.

O esnada Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, dergahtaki talebelerine;
- Ä°sfehandan bize bir gelen var, buyurdu.

- Kim geliyor efendim? dediler.
- Genç bir âşık. Onun aÅŸkı ibrettir hepimize. Kalkın, geleceÄŸi yolları süpürün, temizleyin ki incinmesin ayakları.

Kalktılar, süpürdüler yolları.
Az sonra genç geldi.
Âşık, maÅŸukuna kavuÅŸmuÅŸtu.

Sordu büyük zat:
- Nereden geliyorsun oÄŸlum?
- Ä°sfehandan efendim.

- Ne zamandır yollardasın?
- Üç gün, üç gecedir.
- Peki, baban, gelmemen için sana köÅŸk alsaydı, yine gelir miydin?

Çocuk ÅŸaşırdı:
- Teklif etti efendim, ama ben istemedim.

- Ä°çini eÅŸya ile donatsaydı?
- Söz verdi, kabul etmedim efendim.

- Hizmetçilerin olsun, deseydi?
- Ona da aldırmadım efendim, dedi.
Ve başladı ağlamaya.

Ellerine sarılıp;
- KöÅŸkü de, eÅŸyası da, hizmetçisi de onun olsun efendim. Ben size geldim. Sizdedir benim ebedi saadetim, dedi.