Ebül Hüseyin Nuri hazretleri “rahmetullahi aleyh”,
BaÄŸdat’ta yaşıyordu.
Rabbini arayanlar, hep ona koÅŸuyordu.

Ä°sfehan’da bir genç de iÅŸitti bu zatı.
Hallerini öÄŸrenip, bin canla aşık oldu.

Ve koştu babasına.
- Ben BaÄŸdat’a gideceÄŸim babacığım.
- Bu da nereden çıktı oÄŸlum?

- Orada bir büyük zat varmış. Onu göreceÄŸim.
- Hayır gidemezsin!

- Ne olur baba.
- Hayır dedim.

Adam, Ä°sfehan’ın en zenginiydi.
Baktı ki zorla olmayacak, metodu değiştirdi.

Dünyalık serdi önüne.
- Gitmezsen, sana bir köÅŸk alırım.
- Ä°stemem.

- Ä°çini eÅŸya ile donatırım.
- Mühim deÄŸil.

- Hizmetçilerin olsun.
- Hiçbiri gözümde yok.

Adam çaresizdi.
- Pekala, nereye istersen git! dedi.

Genç sevindi.
Aynı gün çıktı yola.

Ä°çindeki aÅŸk ile dere tepe koÅŸuyordu.

O gele dursun, Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, dergahında sohbet ediyordu ki, bir ara sohbeti kesip;
- Ä°sfehan’dan bize bir gelen var, buyurdu.

- Kim geliyor efendim? dediler.

- Genç bir aşık. Onun aÅŸkı ibrettir hepimize. Kalkın, geleceÄŸi yolları süpürün, temizleyin ki incinmesin ayakları.

Kalktılar, süpürdüler yolları.
Az sonra genç geldi.

Aşık, maşukuna kavuşmuştu.
Sordu mübarek zat:

- Nereden geliyorsun oÄŸlum?
- Ä°sfehan’dan efendim.

- Ne zamandır yollardasın?
- Üç gün, üç gecedir.

- Peki, baban, gelmemen için sana köÅŸk alsaydı, yine gelir miydin?

Çocuk ÅŸaşırdı:
- Teklif etti efendim, ama ben istemedim.

- Ä°çini eÅŸya ile donatsaydı?
- Söz verdi, kabul etmedim efendim.

- Hizmetçilerin olsun, deseydi?
- Dedi, ama aldırmadım efendim.

Ve genç, baÅŸladı aÄŸlamaya.
Sevgisi kat kat artmıştı bu büyük Veliye.

Sarıldı ellerine.
- KöÅŸkü de, eÅŸyası da, hizmetçisi de onun olsun efendim. Ben size geldim. Sizdedir benim ebedi saadetim, dedi.