Cüneyd-i BaÄŸdadi “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün talebesiyle sohbet ediyordu ki, içeriye bir genç girdi. Ve ön tarafa oturdu.

Ancak bu geleni kimse tanımıyordu talebeden.

Biraz sonra o genç ayaÄŸa kalkıp;
- Bir ÅŸey sorabilir miyim? dedi.

Hazret-i Cüneyd;
- Tabii, sor, buyurdu.

Genç sordu:
- Bir hadis-i ÅŸerifte mealen; “Müminin firasetinden sakınınız. Zira o, Allah’ın nuruyla bakar” buyuruluyor. Bunun mânâsı nedir acaba?

Hazret-i Cüneyd, o gence sertçe bakıp;
- Müslüman ol Müslüman! buyurdu.

Bu cevap üzerine genç utandı, mahcub oldu.
Kalbi, bu Veli’nin muhabbetiyle doldu.

Meğer hıristiyanmış.
Ve zünnar varmış belinde.

Kalbi deÄŸiÅŸti birden.
Kelime-i ÅŸehadeti getirip, Müslüman oldu.
Onun kerametiyle halas oldu küfürden.

Nimetler karşılıksız

Cüneyd-i BaÄŸdadi hazretlerine sevdiklerinden biri;
- Efendim, hiç ibadet yapmadan, karşılıksız olarak Allah’ın lütuf ve nimetlerine kavuÅŸmak mümkün müdür? diye sordu.

Cevabında;
- Rabbimizden bize gelen nimetlerin hepsi zaten Onun lütfudur ve hepsi karşılıksızdır, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Bizim gibi günahkâr kulların yapacağı ibadet, Onun nimetlerine karşılık olabilir mi hiç? Mümkün deÄŸil.

Åžöyle bitirdi:
- Ä°badetlerimiz ne kadar çok olursa olsun, yine de Onun nimetlerine karşılık olamaz.